Eens in de zoveel tijd lees je weer een artikel of column waarin iemand klaagt dat vroeger alles beter was en dat illustreert met het voorbeeld van de rubberen tegels. Dat gaat ongeveer zo: Die kinderen zijn niks meer gewend, tegenwoordig liggen onder alle speeltoestellen rubberen tegels. Zo maak je er watjes van. De suggestie die wordt gewekt, is meestal dat er vroeger stoeptegels onder speeltoestellen lagen. NRC introduceerde de term rubberentegelgeneratie in het artikel 50 buitendingen die je gedaan moet hebben voor je twaalfde. Het artikel zelf is niet online beschikbaar, hier vind je een pdf van de voorkant de NRC Weekend waar het in stond.
Kind van de jaren 70
Misschien heb je die powerpointpresentatie ook weleens voorbij zien komen – in de tijd dat we iets liketen door het via mail door te sturen – met allemaal uitspraken als: Je zat gewoon zonder gordel op de achterbank. En je vriendjes in de kattenbak. Niemand droeg een helm op de fiets. En aan het einde iets van: je bent in de jaren 70 geboren. Dezelfde nostalgische gevoelens krijgen mensen die terugdenken aan hun kindertijd “zonder rubberentegels”. Maar hoe zat het dan ook alweer?
Suggestie
Het is natuurlijk wel een lekkere frame dat rubberentegelgeneratie. Met die suggestie van bloedend gewond raken door op de tegels te vallen vanaf de schommel of het klimrek. Ik herinner mij alleen iets anders. Er was zand of gras onder een klimrek of speeltoestel. Niks geen harde stoeptegels. En een eenvoudige zoekopdracht bevestigt dat. De zand onder het speeltoestelgeneratie vergeet dat voor het gemak. Ach ja, vroeger was alles beter. Gelukkig vallen onze kinderen vaak genoeg en hard genoeg. De smaak van bloed kennen ze al.