Hoi! Leuk dat je klikte op mijn Clickbait-titel.
Vandaag vraag ik me af hoe het komt dat typische ‘Amerikaanse’, verkoperige content werkt. Tenminste, ik neem aan dat het werkt, want het internet staat er vol mee. En ik zal toegeven, ook ik heb weleens geklikt op een link in de trant van ´10 dingen die we allemaal weleens zeggen, maar eigenlijk niet menen.´
Maar hoe werkt het?
Laat ik mijn onderzoek lekker fout beginnen vanuit N=1: mijn eigen ervaring als maatstaf. Als ik op zo’n link klik, is dat eigenlijk altijd als ik een beetje dom rondsurf, vaak op mijn telefoon. Een keer per week lunch ik alleen en alleen happen nemen en kauwen verveelt me. Heel zen, ja. Dus bekijk ik wat (nieuws)sites, volg wat links en kom van het een op het ander. Waar je begint bij respectabel nieuws, volg je wat links en ineens ben je op een site aangeland met onderaan links ‘From Around The Web’. Waaronder bijvoorbeeld staat: ‘A Woman Is Suing Starbucks For Putting Too Much Ice In Cold Drinks’.
Een goede krantenkop maakt ook nieuwsgierig
En het internet is nu eenmaal wat voller dan het krantenrekje in de supermarkt waar ik al even verveeld vanuit de rij de koppen lees en een stapje dichterbij doe om de content tot me te nemen. Maar wacht! Bij het krantenrekje kies ik vaak wel voor ‘serieus nieuws’, dat trekt me gewoon meer dan ‘Maxima steelt harten Chinezen’. Hoe zit dat dan? Misschien heeft te maken met mijn hardnekkige ontkenning van de noodzaak van een leesbril, waardoor ik dusdanig ver voorover moet buigen dat het meteen duidelijk is welk artikel ik lees. Vroeger kon ik mijn gezicht nog keurig op de Volkskrant gericht houden terwijl ik eigenlijk de Telegraaf las. En het staat toch een beetje raar als je voorovergebogen bij dat rekje staat.
Hoe zit het dan wel?
Toch denk ik dat er iets anders aan de hand is. Ik denk dat het gaat om de kwaliteit van de content. Hoe werkte dat dan bij de het voorbeeld van de mevrouw die Starbucks aanklaagde? Wat mij nieuwsgierig maakte, was of het haar om een eenmalig foutje ging – zoals de vrouw die hete koffie over haar been kreeg en McDonalds aanklaagde – zou deze mevrouw frostbite hebben? – of dat ze vond dat ze structureel te veel ijs en dus te weinig latte voor haar geld kreeg. Het bleek het laatste. Ik vind vreemde redeneringen altijd interessant, dus klik ik op die link. Maar als ik een ontzettende royaltyfan zou zijn, had ik bij het krantenrek ongetwijfeld meer willen weten over Maxima en de Chinese harten.
De verbazingwekkende conclusie
Het voorbeeld van de vrouw die Starbucks aanklaagde, heb ik van Buzzfeed, een bekende website die draait om clickbait. Ik wilde mijn theorie ‘het gaat om de kwaliteit van de content’ testen en Buzzfeed is daar een uitgelezen plek voor. De link die ik aanklikte, was pas de vierde link. De eerste was: ‘Loretta Lynch Has An Agenda — And The Clock Is Ticking’ die deed mij niks, want ik heb geen flauw idee wie Loretta Lynch is. ‘Donald Trump Won Control Over A Prized D.C. Landmark – Here’s How’ riep aversie bij me op. Ik vind dat gewoon een heel nare man, al ruim voor hij de ‘politiek’ in ging trouwens. ‘Fraternity Member Shot And Killed At New Jersey College’ deed het ook niet. Misschien omdat jersey college te ver van mijn bed af is. Hoe dan ook: ik klik niet zomaar op alles. En omdat ik mijn onderzoekje vanuit N=1 doe, kan ik nu met een gerust hart stellen dat het uiteindelijk ook hier draait om de content en het aanspreken van je doelgroep. Bij de volgende klik zal ik me niet meer schuldig voelen, maar blij terugdenken aan mijn gedegen onderzoek.