Sinds een jaar doe ik aan Jiu Jitsu. Ik ging vaak mee kijken naar de training van mijn zoon. En net toen ik thuis weer eens dacht: ‘dat ziet er leuk uit, zou ik daar nog mee kunnen beginnen?’ ontving ik een mailtje van de trainer: ‘Cursus Jiu Jitsu voor volwassen beginners’. Zodoende. Voor wie het niet weet, Jiu Jitsu is een verdedigingssport, met karate- en judotechnieken. Het is een sport waarbij het nogal nauw luistert wat je precies doet. Je hand een paar centimeter verplaatsen, maakt een wereld van verschil. En afgelopen week na de training, bekroop mij ineens een gedachte…
Ik krijg tientallen tips en daar ben ik blij mee
Hoe gek is dat dan? Als je iets hoort of leert over feedback, dan is een van de dingen vaak dat je niet te veel tips moet geven. Want dat ‘werkt niet’. Maar tijdens mijn training Jiu Jitsu dus wel. Want ik ben er blij mee en probeer ook met al die tips iets te doen. En lukt dat dan? Nee, niet altijd. Soms wil je een bepaalde worp snelheid geven en dan gun je jezelf bijvoorbeeld minder tijd om je hand perfect te positioneren. Maar ik weet dan wel dat dat niet goed ging en als ik de worp nog een keer langzamer doe, let ik daar wel op.
Hoe werkt dat dan?
Volgens mij zijn hier 3 dingen die meespelen:
- Ik wil het heel graag
- Het onderwerp is allemaal hetzelfde
- De tips zijn superkort en krachtig
Hieronder vertaal ik dit naar 3 tips die je kunt gebruiken als je zelf iemand feedback geeft.
tip 1: check de motivatie van je ontvanger
De meeste mensen willen zichzelf best verbeteren – als het in hun straatje past. Maar aan een dood paard moet je niet trekken en vechten tegen de bierkaai is ook nutteloos. Check daarom of iemand wel echt wil werken aan [vul maar in]. Wat als dat nu niet zo is? En het hoort wel bij de functie of de werkzaamheden die je ontvanger doet? Dan moet je dáár het gesprek over aangaan: ‘Je werkt als brandweerman en je vindt blussen verschrikkelijk, hoe zit dat?’
tip 2: geef gerust meer tips over hetzelfde onderwerp
Stel je wil dat je ontvanger ‘zijn kamer netjes houdt’ (waar haal ik het vandaan?). Dan passen daar allerlei tips bij, zoals ‘als je je boeken sorteert, kun je ze gemakkelijk terugvinden’ of ‘ruim iets direct op als je er niet meer mee wilt spelen’ enzovoort. Omdat het allemaal over hetzelfde verbeterpunt gaat, werkt dat prima. In de praktijk loop ik hier meer tegen een motivatieprobleem aan…
tip 3: beperk je tip tot de essentie
‘Ik zie dat je je hamer vlakbij de kop vasthoudt. Daardoor duurt het langer voordat je de spijker erin hebt geslagen. Dat maakt mij geïrriteerd en ongeduldig. Ik wil graag dat je de hamer bij de steel vasthoudt, want dan gaat de spijker er sneller in.’ Herken je de riedel? En is die nodig? Nee, vaak kun je prima volstaan met de tip zelf: ‘Hou de hamer eens bij de steel vast. Merk je het verschil?’ Essentie gaat daarnaast over prioriteit; waar heeft de ander nu het meeste aan? Waar ligt de grootste winst?
En kun je dan onbeperkt tips geven?
Dat ook weer niet. Iedereen heeft zijn taks. Soms bereik je de taks omdat iemand emotioneel reageert op je tip. En soms merk je dat iemand uitzoomt, omdat hij al zo veel informatie te verwerken heeft gekregen. Het moment om te stoppen en bij de ander te checken wat er is blijven hangen. Dan weet je wat je voor een volgende keer moet bewaren.
Heb je zelf nog aanvullingen of tips?
Geef dan je reactie; als ik aan mijn taks zit, meld ik het 🙂